Według badań prawie połowa uczniów szkół średnich twierdzi, że odbyła stosunek seksualny, a co trzeci, że jest aktywny seksualnie. W tym okresie nastolatki mogą spróbować czegoś nowego, na przykład przebywanie z partnerem tej samej płci, ale seksulog dziecięcy stwierdzi, czy to określa orientacje seksualną, ponieważ jest to część normalnego eksperymentowania seksualnego nastolatków. Do 18 roku życia ludzie określają, jaką mają orientację, lecz w tym samym czasie, przywiązanie do danej płci może się zmienić w czasie, ponieważ tożsamość seksualna jest zmienna.
Jak wiadomo, walka z wczesnym życiem seksualnym wśród młodzieży za pomocą zakazów jest bezużyteczna. Tutaj ważna jest szczera rozmowa. W Ameryce postanowiono pójść w drugą stronę i wydano prawie 200 milionów dolarów na programy ONZ, które miały promować ideę abstynencji seksualnej przed ślubem, lecz to się nie udało. Na ogół tylko 10% tych, którzy zdecydowali się poczekać do ślubu, realizuje swój zamiar.
HIV nie jest chorobą homoseksualistów
Homoseksualizm nie jest zaburzeniem psychicznym. Wiadomo jednak, że wśród osób o nietradycyjnej orientacji jest więcej samobójstw, są one bardziej podatne na depresję - wszystko z powodu przemocy wobec nich z zewnątrz. Naukowcy nie mają dowodów na to, że dzieci cierpią z powodu orientacji seksualnej swoich rodziców lub podążają za ich przykładem. Mit, że homoseksualiści nie są zdolni do długotrwałych związków i często zmieniają partnerów, również nie został potwierdzony. W tym przypadku, jeśli ludzie są zmuszeni do ukrywania swojej orientacji seksualnej, są bardziej prawdopodobne, aby znaleźć zaburzenia fizyczne i psychiczne.
Stwierdzenie, że HIV częściej występuje wśród osób o nietradycyjnej orientacji, nie jest prawdą. Częściej dotyka on pary heteroseksualne. Według danych statystycznych, co 6 minut na świecie jedna osoba staje się nosicielem wirusa HIV. Jednocześnie np. w Rosji obecnie tylko 30% zakażonych wirusem HIV otrzymuje terapię retrowirusową. Co roku liczba zakażonych wzrasta, ale tempo wzrostu jest zmniejszone. Rokowania pozostają niekorzystne. Konieczne jest zintensyfikowanie działań informacyjnych i profilaktycznych w walce z zakażeniem HIV w kraju.
Powiedzmy więc, że seksuolog nie zdążył w wyznaczonym czasie w całości poruszyć dorosłych tematów związanych z seksem, a w rzeczywistości opowiedziała o tym, co dzieje się z dziećmi i jak na to reagować. Odpowiedź na ostatnie pytanie na pierwszy rzut oka wydaje się prosta - trzeba rozmawiać i nie wstydzić się poruszać tematów seksualnych. Z dzieckiem trzeba rozmawiać o wszystkim - od stosunków fizycznych, przez poród i menstruację, po HIV, AIDS i inne infekcje.