Tak właśnie odżywiali się Izraelici dwa tysiące lat temu, czyli w czasach, w których żył Pan Jezus. To, co było pokarmem ubogiej warstwy Izraelitów na pewno było też pokarmem Świętej Rodziny, bo była ona uboga.
Ciekawostka wynikająca z badań archeologicznych
Ciekawostką dla wielu osób mogą być wyniki badań archeologicznych przeprowadzone na pozostałościach starożytnego wysypiska z przed dwóch tysięcy lat w odległości niecałego kilometra od Świątyni Jerozolimskiej. Na odstawie tychże badań archeologicznych można dowiedzieć się z czego składało się 2000 lat temu codzienne menu bogatszych i ubogich mieszkańców Jerozolimy?
Naukowcy badający to znalezisko zidentyfikowali bardzo dużo kości zwierzęcych należących do kóz i owiec, jak również trochę tych należących do drobiu i bydła. Lecz nie było wśród nich kości wieprzowych, jak i skorupiaków. Na podstawie tego widać koszerność żydowską i to, że na tym terenie w odległości niecały kilometr od Wzgórza Świątynnego mieszkała ludność klasy średniej. Nie mieszkali tam najbiedniejsi mieszkańcy, gdyż nie było tam kości pochodzących od gołębi i innego ptactwa, a nimi właśnie żywiła się w tamtych czasach ludność żydowska najbiedniejsza chcąca zjeść mięso. Lecz na innym wysypisku bliżej Wzgórza Świątynnego odnaleziono już wiele szczątków kości pochodzących od gołębi i innego ptactwa, co może świadczyć o aktywności religijnej i składaniu ofiar w Świątyni, jak i o tym, że tereny te zamieszkiwała ludność uboga.
Najważniejsze pożywienie Izraelitów
2000 lat temu podstawę wyżywienia wśród Izraelitów stanowił chleb, który zawsze łamano a nie krojono. U Izraelitów istniał wielki szacunek do chleba. Ludzie bogaci jedli chleb pszenny a ludzie biedni jedli chleb jęczmienny. Lecz chleb z przed 2000 lat w niczym nie przypominał chleba dzisiejszego. Były to podpłomyki będące najstarszą formą chleb. Podpłomyk wyglądał jak płaski placek i przygotowany był z mąki i wody bez żadnych dodatków. Pieczony był na żarze płynącym z rozgrzanych kamieni. Podpłomyki jako dodatek do wszystkich przygotowanych potraw jedli także dawniej Słowianie, czyli nasi przodkowie i trwało to aż do średniowiecza. Dziś także wiele osób na świecie jada podpłomyki ze względu na tradycję, wierzenia, niską kaloryczność produktu lub niepowtarzalny smak podpłomyków.
Wracając do tematu związanego z jadłospisem za czasów Pana Jezusa. Zebrane zboże służyło nie tylko do wypieku chleba, lecz również grubo zmielone zboże stanowiło podstawę do zup i ciastek, które już w tamtych czach wypiekano. Zupy przyprawiano licznymi przyprawami, jak znaną już solą, kolendrą, szafranem, kminkiem. Do pieczenia ciastek używano grubo zmielonej mąki, którą zagniatano z oliwą i doprawiano przyprawami na przykład cynamonem lub miętą.
Drugim ważnym składnikiem jadłospisu było mleko pochodzące od kóz lub owiec. Z mleka wyrabiano ser i masło. Potrawy słodzono miodem pochodzącym od dzikich pszczół, gdyż wówczas nie znano ani cukru, ani pasiek pszczelich.
Izraelici żyjący dwa tysiąclecia temu jedli także mięso, a czasem również jaja, lecz tylko w zamożnych rodzinach, a w rodzinach biednych było to jedzone bardzo rzadko zazwyczaj tylko podczas wielkich uroczystości. Natomiast warzywa i owoce były ważnym pokarmem zarówno dla bogatych, jak i dla biednych. W tamtych czasach jedzono bardzo dużo soczewicy. Jedzono też czosnek, cebulę, bób, który jest duży i pożywny, jak groch. Spożywano ogórki i sałatę oraz wiele kiełków roślin. Wśród owoców dziko rosnących i dostępnych dla pospólstwa trzeba wyróżnić winogrona, figi, granaty, melony, orzechy, migdały.
Najważniejszy i łatwo dostępny rodzaj mięsa białego dla Izraelitów stanowiły ryby. Izraelici z przed dwóch tysięcy lat trudnili się głównie rybołówstwem. Podstawowym zaś napojem było wino rozcieńczane z wodą, które spożywano zawsze podczas uroczystości.