Przysięga Hipokratesa „primum non nocere” – po pierwsze, nie szkodzić – obowiązuje do dziś. Lekarz powinien przepisywać leki tylko w razie potrzeby i za każdym razem musi rozważyć, czy korzyści przewyższają ryzyko.
Zanim lekarz przejdzie do wypisywania recepty, powinien zanotować wiek pacjenta, historię medyczną (zwłaszcza przy chorobach nerek i wątroby) oraz wszelkie stosowane leki. Kolejną rzeczą jest zastanowienie się nad dawkowaniem. Zalecane przez producentów dawki są ujednolicone. Aby wykazać skuteczność u dużej liczby pacjentów, wielu producentów ma na celu wykazanie najwyższego poziomu terapeutycznego swojego leku, nie są jednak zobowiązani do informowania o najniższej skutecznej dawce.
Pharmindex kompendium leków - bezpieczne przepisywanie
Chcąc bezpieczne przepisywać leki, należy szczególnie rozważyć:
- Swoje kompetencje lekarskie.
- Sprawdzanie dawek leków.
- Interakcje z innymi lekami.
- Skutki niepożądane leków.
- Korzystanie z aktualnych encyklopedycznych informatorów o lekach zarejestrowanych jak Pharmindex kompendium leków.
- Przestrzeganie aktualnych wytycznych klinicznych, jeśli są dostępne.
- W miarę możliwości korzystanie z systemów elektronicznych (mogą zwiększyć bezpieczeństwo przepisywania).
- Odpowiedzialne delegowanie administracji przepisywania i wydawania.
Wypisywanie recept z Pharmindex kompendium leków
Wiele recept jest obecnie generowanych komputerowo, co zmniejsza do minimum ewentualne pomyłki i błędy. Jednak, jeśli recepty są wypisywane odręcznie, ważne jest, aby napisać wszystkie niezbędne dane czytelnie. Dotyczy to zarówno imienia i nazwiska jak i adresu pacjenta. Aby nie popełnić pomyłki w nazwie leku oraz jego dawkowaniu, należy posłużyć się odpowiednim spisem takim jak Pharmindex kompendium leków. Oprócz tego wszystkie recepty powinny być podpisane przez osobę wystawiającą. W przypadku leków wydawanych wyłącznie na receptę, ustawowy wymóg określa wpisanie na recepcie wieku dziecka poniżej 12 lat, ale dobrą praktyką jest robienie tego we wszystkich przypadkach bez względu na wiek pacjenta.
Oprócz wspomnianych powyżej kwestii warto zadbać o jeszcze kilka rzeczy:
- Wpisywanie możliwych zamienników przepisywanych leków (tzw. leki generyczne). Umożliwi to farmaceucie sprzedanie odpowiedniego preparatu, unikając dodatkowych wydatków i opóźnień w zażyciu leku (w tym celu również można skorzystać z Pharmindex kompendium leków).
- Unikanie niepotrzebnego używania miejsc dziesiętnych (np. 3 mg, a nie 3,0 mg), aby nie wprawiać niepotrzebnie farmaceuty w zakłopotanie. W przypadku ilości mniejszych niż 1 gram, należy wpisywać dawkę w miligramach (np. 300 mg, a nie 0,3 g). Jeśli pacjent powinien zażywać ilości leku mniejsze niż 1 miligram, dobrze jest zapisać tę ilość w mikrogramach (np. 200 mikrogramów, a nie 0,2 mg). Nie należy skracać mikrogramów ani nanogramów. Powszechną praktyką jest używanie mililitrów (ml lub ml), a nie centymetrów sześciennych lub cm3.
- Sposób dawkowania powinien być napisany w języku polskim, bez skrótów. Ogólnie przyjęło się, że dopuszczalne są niektóre skróty łacińskie. Jednak niekoniecznie będziemy mieć wtedy pewność, że będą one zrozumiałe dla pacjenta.
- Należy podać minimalną przerwę między dawkami.
- Jeśli na recepcie zabraknie informacji na temat długości leczenia, farmaceuta może skorzystać z własnej wiedzy, aby zalecić długość kuracji. Jeśli jednak ilość informacji będzie niewystarczająca, zwróci receptę i odeśle z powrotem do lekarza z prośbą o korektę.
- Należy unikać skrótów nazw leków i preparatów (sugerując się nazwą podaną w Pharmindex kompendium leków), ponieważ mogą one zostać błędnie zinterpretowane. Należy się trzymać z góry określonych nazw, zwłaszcza dla preparatów o przedłużonym uwalnianiu.